Παραδοσιακά έθιμα του Πάσχα στη Ρόδο
Όπως συμβαίνει με οτιδήποτε άλλο, έτσι και με την περίπτωση των εθίμων του Πάσχα, στη Ρόδο είναι όλα διαφορετικά.
Οι πλούσιες παραδόσεις και τα έθιμα του νησιού είναι γνωστά και διατηρούνται ανέπαφα εδώ και αιώνες.
Ένα από τα πιο ξακουστά είναι το έθιμο της βούρνας το οποίο εναρμονίζεται πλήρως με το κατανυκτικό κλίμα των ημερών που χαρακτηρίζει τη Ρόδο όλες αυτές τις ημέρες.
Στο νησί των Ιπποτών, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης οι κάτοικοι ανάβουν τον “καλαφουνό”, μια μεγάλη φωτιά που συμβολίζει το κάψιμο του Ιούδα και η οποία πρέπει να παραμείνει αναμμένη έως την Κυριακή του Πάσχα.
Το Μεγάλο Σάββατο οι νεότεροι άνδρες του χωριού μαζεύουν ξύλα από το δάσος και ανάβουν φωτιά έξω από την εκκλησία. Σε αυτήν μικροί και μεγάλοι πετάνε το Μάρτη που φορούν στα χέρια τους από την 1η Μαρτίου και κάνουν από μια ευχή.
Όσο για τον Άγιο Ισίδωρο, θα συναντήσετε και εδώ το έθιμο των βουρνών, το οποίο ξεκινά το Μεγάλο Σάββατο και τελειώνει τη Δευτέρα του Πάσχα με τους ανύπανδρους άντρες του χωριού να κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και είναι “αναγκασμένοι” να διατηρήσουν ορισμένους κανόνες: Το Μεγάλο Σάββατο οι Λεύτεροι φέρνουν “κουτσούρους”, τους μεγάλους κορμούς δέντρων, με τους οποίους ανάβουν τον καλαφουνό πριν την Ανάσταση και κρεμούν ένα ομοίωμα του Ιούδα στην πλατεία του χωριού.
Την ίδια ημέρα εκλέγουν το προεδρείο τους το οποίο θα είναι υπεύθυνο για το έθιμο και θα “δικάσει” όλους τους Λεύτερους τη Δευτέρα του Πάσχα. Την Κυριακή του Πάσχα μετά την Δεύτερη Ανάσταση, όποιος συμμετέχει τελευταία φορά στο έθιμο, επειδή πρόκειται να παντρευτεί, βάζει φωτιά στον Ιούδα.
Τη Δευτέρα του Πάσχα γίνεται το “δικαστήριο”, που είναι και η αποκορύφωση του εθίμου. Το προεδρείο δικάζει έναν – έναν τους συμμετέχοντες και όσοι δεν τήρησαν τους κανόνες του εθίμου τους επιβάλλονται χρηματικές ποινές. Όσοι αρνούνται να πληρώσουν τους επιβάλλεται η εσχάτη των ποινών, που είναι η βουρνα δηλ. τους ρίχνουν σε μία γούρνα με νερό, ενώ τα χρήματα που συγκεντρώνονται δίνονται για κοινωφελείς σκοπούς.
