Blog

Αστυπάλαια : Η πεταλούδα του Αιγαίου σας καλωσορίζει

Αστυπάλαια : Η πεταλούδα του Αιγαίου σας καλωσορίζει

Η Αστυπάλαια ή Αστροπαλιά, όπως τη λένε οι ντόπιοι, μοιάζει με πεταλούδα. Το ίδιο το σχήμα του νησιού στο χάρτη είναι σαν πεταλούδα. Τα δύο φτερά της, δηλαδή τα νησιά της, ενώνονται με μια στενή λωρίδα γης (θάλασσα αριστερά και δεξιά, συνήθως φουρτουνιασμένη απ' τη μια μεριά, ειδικά τον Αύγουστο με τα μελτέμια) με το λεγόμενο Στενό. Για αυτό λοιπόν και χαρακτηρίζεται ως πεταλούδα.

 

Η ιστορία του νησιού ξεκινάει από την μυθολογία και σύμφωνα με τους μύθους η Αστυπάλαια και η Ευρώπη ήταν κόρες του Φοίνικος και της Περιμήδης. Από την ένωση της Αστυπάλαιας με τον Ποσειδώνα γεννήθηκαν ο Αγροναύτης Αγκαίος και ο Βασιλιάς της Κω, Ευρύπυλος. Το νησί βέβαια, πρωτοκατοικήθηκε στα Προϊστορικά χρόνια. Μεταξύ των κατοίκων του αναφέρονται οι Κάρες, οι οποίοι την ονόμασαν Πύρρα για το κόκκινο χρώμα της, και οι Μινωίτες.

 

Κατά την Ελληνιστική Εποχή υπήρξε λιμάνι-σταθμός των Πτολεμαίων της Αιγύπτου. Ανέπτυξε μεγάλη ναυτική δραστηριότητα και έγινε γνωστή χάρη στα πλούσια αλιεύματα και τα άφθονα γεωργικά προϊόντα της. Οι αρχαίοι την αποκαλούσαν ``Θεών Τράπεζα`` τόσο για τα πολλά και μυροβόλα λουλούδια της όσο και για τους καρπούς της. Την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας τα λιμάνια του νησιού χρησιμοποιήθηκαν ως ορμητήρια κατά των πειρατών. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους η έξαρση της πειρατείας άλλαξε την οικιστική δομή του νησιού, με την παρακμή των παράλιων οικισμών, τη μετακίνηση των πληθυσμών στο εσωτερικό και την ανέγερση κάστρων για προστασία. Μετά το 1204 περιήλθε στους Βενετούς και κυρίως στην οικογένεια Quirini. Οι Quirini έμειναν κύριοι του νησιού μέχρι το 1537, όταν κατακτήθηκε από τους Τούρκους. Όπως όλα τα Δωδεκάνησα παρέμεινε στους Τούρκους έως το 1912 στη συνέχεια πέρασε στους Ιταλούς, Γερμανούς και Βρετανούς για να ενωθεί με την Ελλάδα το 1948.

'Οσο για την διαμονή σας στο νησί τα ξενοδοχεία Melograno και Fildisi θα κάνουν την διαμονή σας αξέχαστη. Διαλέξτε αυτό που σας ταιρίαζει περισσότερο και φύγαμε για Αστυπάλαια.

 

Από: Ζένια Πολυμενάκου

 
 

επιστροφή