Αφιέρωμα του Conde Nast Traveler στο Κυρίμαι
Το ξενοδοχείο Κυρίμαι διευθύνεται από τον Αλέξανδρο Κυρίμη, έναν άνθρωπο που μοιάζει με την νηφάλια εκδοχή του Oliver Reed. Ο προπάππους του είχε χτίσει μια αποθήκη εδώ στον Γερολιμένα, μετατρέποντας έτσι αυτόν τον μικρό όρμο στο μοναδικό εμπορικό λιμάνι της περιοχής. Το καλοκαίρι ο Ζέφυρος (σημ. δυτικός άνεμος ή αλλιώς Πουνέντες) ταράζει τα νερά, οδηγώντας τις ακτίνες του ήλιου κάτω από τα βράχια του Κάβο Γκρόσο, που μοιάζει με το πρόσωπο ενός γίγαντα που ατενίζει τη θάλασσα.
Όπως το καλοκαίρι, έτσι και την άνοιξη μπορείς να έρθεις εδώ για περπάτημα, όταν τα λουλούδια παίρνουν μωβ και χρυσό χρώμα, ή το φθινόπωρο για ορτύκια ή το χειμώνα για τις καταιγίδες. Φάγαμε κουνέλι με αγριόχορτα. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου απασχολεί ντόπιους για να βρουν παραδοσιακά βότανα και ένα σεφ, τον Γιάννη Μπαξεβάνη, γνωστό στην Ελλάδα για τις μαγειρικές του ικανότητες. Δοκιμάσαμε ένα άγριο, κόκκινο κρασί του κτήματος Παπαντώνη, ‘’ένα κρασί για όλο το βράδυ’’ όπως λέει και ο ίδιος ο Κυρίμης καθώς μιλάει για τον χαρακτήρα της ενδοχώρας. ‘’Οι άνθρωποι της Μάνης έχουν εμμονή με τον θάνατο. Εδώ, μπορείς να μην πας σε ένα γάμο, αλλά ποτέ δεν θα χάσεις μια κηδεία. Οι γυναίκες λένε μοιρολόγια, ρίμες για το θάνατο, για τις ενοχές. Οι Μανιάτες δεν έχουν σχεδόν τίποτα. Οι μάχες τους ήταν η έξωσή τους. Ήταν πειρατές της στεριάς, δολιοφθορείς. Τα αγόρια τα ονόμαζαν ‘’όπλα’’ και ντύνονταν γυναικεία για να ξεγελάσουν το θάνατο.
Την αυγή, η ησυχία διαταράσσεται όταν μικρές κουκουβάγιες κυνηγούν τζιτζίκια στο δρόμο καθώς πηγαίνουμε να δούμε την ανατολή του ήλιου στο ακρωτήριο Ταίναρο, το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Περπατήσαμε στα ερείπια μιας ρωμαϊκής βίλας με κυματοειδή μωσαϊκά δάπεδα. Ο ήλιος ανέτειλε με ένα φλογερό χάλκινο χρώμα. Στην άκρη του ακρωτηρίου βρίσκεται μια σπηλιά που σύμφωνα με την μυθολογία λέγεται ότι είναι το στόμα του Άδη. Ο συγγραφέας Patrick Leigh Fermor μια φορά κολύμπησε σε αυτή και ισχυρίστηκε ότι έχει κλείσει η είσοδος, αλλά εγώ προτιμώ την εκδοχή του Αλέξανδρου Κυρίμη: ‘’Ένας γάιδαρος έπεσε σε ένα άλλο σπήλαιο 40 χιλιόμετρα μακριά και βγήκε εκεί – φυσικά και δεν είναι κλειστό!’’ Έτσι, ίσως ο Ορφέας προσπάθησε από εκεί να διεκδικήσει εκ νέου την Ευρυδίκη από τον Άδη. Το ηλιόλουστο πρωινό μας προτείνει ένα κόσμο έκπληξη, στον οποίο δεν κοιτάμε πίσω, αλλά οδηγεί την αγάπη του κατά μήκος της διαδρομής προς την επόμενη μέρα.
