Στην περιοχή της Μάνης γενικότερα, τα έθιμα ακολουθούν τον λιτό τρόπο ζωής των κατοίκων της και ειδικά την περίοδο αυτή που γίνεται το μάζεμα της ελιάς, οι διατροφικές τους συνήθειες περιλαμβάνουν τις τιγανίδες και τα χριστόψωμα, τροφές οι οποίες μπορούν να τους δώσουν ενέργεια για να αντιμετωπίσουν τη σκληρή ζωή της υπαίθρου.

Για το χριστόψωμο απαιτούνται τα καλύτερα υλικά, όπως ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρύφαλλα. Όταν πλάθεται το ζυμάρι, παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα, ενώ με το άλλο μισό κάνουν ένα σταυρό και τοποθετούν στη μέση ένα καρύδι συνήθως, το οποίο συμβολίζει την γονιμότητα. Το χριστόψωμο δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από το κανονικό ψωμί, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι στολίζεται με σταυρό και ό,τι άλλο επιθυμεί η νοικοκυρά. Στο τραπέζι που γίνεται είτε το βράδυ της παραμονής είτε ανήμερα των Χριστουγέννων, ο οικοδεσπότης στα σπίτια της Μάνης παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει και δίνει ευχές στην οικογένειά του για τη νέα χρονιά.

Στα χωριά της Έξω Μάνης, σε όλα τα σπίτια αυτές τις μέρες πλάθουν και ψήνουν τις τιγανίδες, ή αλλιώς τα μανιάτικα λαλάγγια. Η μητέρα και τα κορίτσια του σπιτιού πλάθουν το ζυμάρι σε χοντρά μακαρόνια και στη συνέχεια τα διπλώνουν δυο φορές. Στη συνέχεια, σε ένα τηγάνι γεμάτο καυτό λάδι, τα ρίχνουν μέσα για να ψηθούν. Όπως και στη βασιλόπιτα, η πρώτη τιγανίδα ανήκει στο Χριστό, η δεύτερη στο σπίτι κλπ. Αν σε κάποιο σπίτι είχε συμβεί κάποιος θάνατος και υπήρχε πένθος, τότε δεν έψηναν τιγανίδες αλλά τους έφερναν συγγενείς και φίλοι.

Κάθε τόπος έχει τα δικά του έθιμα, ειδικά αυτές τις μέρες. Στη Μάνη όμως η παράδοση παίρνει διαφορετικό χρώμα την περίοδο των γιορτών…

 

Από: Πάνος Παπαμικρόπουλος

επιστροφή