Σύγκλινο Μάνης: Η ιστορία ενός νόστιμου, ελληνικού μεζέ
Ο Χειμώνας στη Μάνη δεν είναι μόνο όμορφος, αλλά και νόστιμος μιας και το έθιμο του παραδοσιακού τρόπου παρασκευής του σύγκλινου διατηρείται ακόμα, δίνοντας και γευστικά κίνητρα για τις εξορμήσεις μας στον ιστορικό τόπο της Πελοποννήσου.
Η περίοδος προετοιμασίας για την παρασκευή του σύγκλινου ήταν περίπου στο Νοέμβρη. Οι άντρες έσφαζαν τα χοιρινά, πάστωναν το κρέας τους, το κάπνιζαν με ξύλα και αρωματικά φυτά στα τζάκια τους ή σε αυτοσχέδια καπνιστήρια στις και στη συνέχεια το βράζανε σε καζάνια (χαράνια όπως τα αποκαλούσαν) με κρασί, πορτοκάλια και μπαχαρικά. Το σύγκλινο το συντηρούσαν όλο το χρόνο μέσα σε μεγάλες πήλινες στάμνες (λαήνια) σε ελαιόλαδο ή ακόμα και το ίδιο το λίπος του χοιρινού (γλίνα) και έτσι ο πιο νόστιμος μεζές του χειμώνα ήταν έτοιμος να γίνει μεζές για κρασί ή ούζο, να μπει σε ομελέτες, όσπρια, σάλτσες ζυμαρικών, τραχανά ή χυλοπίτες.
Το χοιρινό στη Μάνη, αποτελούσε –και συνεχίζει να αποτελεί- το «σύντροφο» του κάθε νοικοκυριού και ειδικά από τη στιγμή που όλο το χρόνο καλοτρεφόταν με τυρόγαλο, φλούδες, πίτουρα και όλα τα αποφάγια του σπιτιού, το κρέας του είχε διαφορετική, πιο νόστιμη γεύση απ’ ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Φυσικά, ακόμα και σήμερα, το σύγκλινο συνεχίζει να παρασκευάζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και μάλιστα αν επισκεφθείτε αυτή την περίοδο τη Μάνη, αξίζει να αναζητήσετε την εμπειρία της διαδικασίας και φυσικά της δοκιμής του.
