Μέσα στην πόλη
Διασχίζοντας το Βαρούσι, θα δείτε τα τούρκικα σπίτια της παλιάς συνοικίας, χτισμένα κυρίως το 17ο και το 18ο αιώνα. Χτισμένα σε ακανόνιστα σχήματα, με τα πάνω πατώματα να προεξέχουν και βαμμένα σε έντονα χρώματα (πράσινο, ροζ, λουλακί, ανοιχτό μοβ), με χαγιάτια και σαχνισιά, τα παραδοσιακά σπίτια φαίνονται να αντέχουν στο χρόνο. Λίγα είναι αυτά που έχουν αναπαλαιωθεί και ανακαινιστεί αν και ολόκληρη η συνοικία έχει κηρυχθεί διατηρητέα και ό,τι χτίζεται πρέπει να τηρεί αυστηρούς πολεοδομικούς και αρχιτεκτονικούς κανόνες. Σε αυτά τα στενά αναφερόταν ο Βασίλης Τσιτσάνης όταν έγραφε «Στα Τρίκαλα, στα δυο στενά, σκοτώσανε το Σακαφλιά...». Από ό,τι φαίνεται ο Τρικαλινός Τσιτσάνης είχε ακούσει για το μύθο του Σακαφλιά, του μποέμ καρδιοκατακτητή, που βρήκε όμως το θάνατο από μαχαίρι, λόγω των ατασθαλιών του και της άρνησης του να υπακούσει στα κοινωνικά ήθη.
Μετά το Βαρούσι, θα φτάσετε στην πύλη του Φρούριου και στο Ρολόι που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Τριάντα τρία μέτρα ύψος και αμέτρητα σκαλιά, αλλά το λαχάνιασμα αξίζει τον κόπο. Οι κόκκινες σκεπές των σπιτιών της πόλης θα απλώνονται μπροστά σας και ο ορίζοντας δε θα φτάνει για να χωρέσει ο επίπεδος θεσσαλικός κάμπος.
Στα Τρίκαλα οι ευθείες του κάμπου, ευνόησαν την ανάπτυξη της χρήσης του ποδηλάτου και πάρα πολλοί κάτοικοι τα χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους. Το Άμστερνταμ βρήκε την αδελφή πόλη του στην Ελλάδα, όσον αφορά τη χρήση του ποδηλάτου, και η εικόνα μικρών, νέων, γέρων, γυναικών και αντρών ακόμα και με γραβάτες, πάνω σε ποδήλατα, είναι πολύ συχνή.
Μη χάσετε την ευκαιρία να κάνετε μια βόλτα παράλληλα με το ποτάμι, δίπλα σε ερωτευμένα ζευγάρια και ρομαντικές ψυχές που κοιτούν τα νερά. Τα ποδήλατα συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται, οι παρέες στον πεζόδρομο συνεχίζουν να γελάνε και να συζητάνε ενθουσιασμένες και οι ρομαντικές ψυχές συνεχίζουν να προσπαθούν να πείσουν τον ποταμό της λήθης να πάρει μαζί του και να μην ξαναγυρίσει τις πληγές από το παρελθόν.
Ελάτη - Περτούλι
Πνιγμένη πραγματικά μέσα στα έλατα και σε υψόμετρο 900 μέτρων, η Ελάτη μοιάζει βγαλμένη από παραμύθι με ξωτικά και νεράιδες. Ίσως για αυτό, ο τουρισμός όλο και ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια, οι ξενώνες και οι ταβέρνες πληθαίνουν, το ίδιο και αυτοί που προτιμούν να οδηγήσουν παραπάνω χιλιόμετρα από την Αθήνα, να προσπεράσουν τη στροφή από την Εθνική Οδό για Αράχοβα και να κατευθυνθούν εδώ.
Στον κεντρικό δρόμο, οι πάγκοι με τα τοπικά προϊόντα έχουν ήδη στηθεί και ντόπιοι περιμένουν τους υποψήφιους αγοραστές. Τα ζεστά και cozy cafe έχουν ανάψει τα τζάκια τους, ενώ από τις ταβέρνες ξεχύνονται ήδη μυρωδιές ψητού κρέατος. Όλα είναι έτοιμα για τους επισκέπτες που συνήθως μένουν στο χωριό, αλλά τα πρωινά ανηφορίζουν πιο ψηλά, προς το Περτούλι και το χιονοδρομικό κέντρο.
Στη διαδρομή από Ελάτη για Περτούλι θα δείτε άλογα να τρέχουν στα πράσινα λιβάδια και νέους να κάνουν αυτοψία σε δέντρα, χωμένοι στο πυκνό δάσος. Οι νέοι είναι φοιτητές του τμήματος Δασολογίας του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και κάνουν έρευνα στο πανεπιστημιακό δάσος, έκτασης 33.000 στρεμμάτων. Τα άλογα βρίσκονται εκεί για να κάνουν βόλτες στη φύση οι επισκέπτες. Στο χιονοδρομικό κέντρο οι εικόνες είναι πιο γνώριμες και mainstream: παιδάκια με κόκκινα μάγουλα και σκουφάκια κοιτάνε προσηλωμένα με ορθάνοιχτα τα μεγάλα μάτια τους το δάσκαλο του σκι που δίνει οδηγίες, ενώ έμπειροι σκιέρ ντυμένοι με πολύχρωμα φλούο ρούχα κατεβαίνουν με στυλ τις πλαγιές.
Στο σαλέ έχει την τιμητική της η ζεστή σοκολάτα. Μεγάλη ζήτηση έχουν και οι θέσεις όρθιων μπροστά στο τζάκι για να στεγνώσουν τα ρούχα από τις τούμπες στο χιόνι και το χιονοπόλεμο.
Ουσιαστικά, το χιονοδρομικό κέντρο ήταν αυτό που έδωσε ώθηση στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, όταν λειτούργησε για πρώτη φορά, το 1985. Από τότε και μέχρι σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει, οι δρόμοι, τα χωριά, οι υπηρεσίες που προσφέρονται. Ένα είναι σίγουρο: αν το 1985 έλεγε κάποιος στους λιγοστούς κάτοικους του Περτουλίου, ότι ένα σαββατιάτικο χειμωνιάτικο βράδυ, θα μαζεύονταν εκατοντάδες άτομα σε υψόμετρο 1200 περίπου μέτρων, κοντά στο χωριό τους για να κάνουν σκι και να χορέψουν στο χιόνι, αυτοί θα τον έπαιρναν για τρελό. Αυτό γίνεται όμως συχνά τον χειμώνα με τις βραδιές νυχτερινού σκι που διοργανώνονται και έχουν μάλιστα μεγάλη επιτυχία.
Πίσω στην Ελάτη, οι περισσότεροι έχουν γυρίσει από την πρωινή βόλτα. Οι ταβέρνες είναι γεμάτες, το ίδιο και οι δρόμοι από τζιπ και μεγάλα αυτοκίνητα. Στα παραμυθένια πυκνά δάση, η υγρασία έχει πλέον κυκλώσει τα πάντα και οι νεράιδες πέφτουν να κοιμηθούν στα ζαχαρένια σπίτια τους μέσα στις κουφάλες των δένδρων. Τα ξωτικά βολτάρουν στα ξέφωτα, παρακολουθώντας τις κινήσεις των ανθρώπων από μακριά. Των ανθρώπων που ξεκλέβουν λίγες μέρες από τη βία της καθημερινότητας για να χαλαρώσουν, να παίξουν, να ερωτευτούν και να ονειρευτούν ξανά από την αρχή. Ό,τι ακριβώς κάνουν και στον ελεύθερο χρόνο τους στην πόλη, μόνο που εκεί αυτά μετριούνται σε στιγμές. Και να ξέρεις, αγαπημένο μου ξωτικό. Οι άνθρωποι δε ζουν παντού και πάντα έτσι όπως τους βλέπεις εσύ. Μόνο σε κάτι τέτοια μέρη μαγικά, επιτρέπουν (και όχι πάντα όλοι) στους εαυτούς τους να ξαναγίνουν παιδιά.
Μετέωρα
Κατευθυνόμαστε μόλις 20 χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα προκειμένου να θαυμάσουμε από κοντά τα Μετέωρα. Το επιβλητικό σύμπλεγμα ογκολίθων που σχηματίστηκαν από την διάβρωση μιας μεγάλης μάζας από πέτρες, άμμο και λάσπη όταν τα νερά της Θεσσαλικής λιμνοθάλασσας χύθηκαν στο Αιγαίο αιώνες πριν.
Απαθανατίζουμε τα Μετέωρα με δεκάδες κλικ στην κάμερά μας και θαυμάζουμε το δεύτερο μεγαλύτερο μοναστηριακό συγκρότημα στην Ελλάδα, με πρώτο το Άγιο Όρος. Έξι μοναστήρια παραμένουν ακόμα σε λειτουργία τα οποία από το 1988 συγκαταλέγονται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Χωρίς αμφιβολία, οι ομορφιές της περιοχής θα μας κρατήσουν κοντά τους για, τουλάχιστον, ένα long weekend. Για τη διαμονή μας επιλέγουμε το σύγχρονο και πολυτελές Ananti City Resort το οποίο προσφέρει πανοραμική θέα των Μετεώρων και του κάμπου. Οι σύγχρονες ανέσεις του και οιπληθωρικές παροχές του σίγουρα θα προσελκύσουν την επιστροφή μας ξανά και ξανά για να ανακαλύψουμε και άλλα top attractions της υπέροχης αυτής περιοχής.
