© Photo by Christos Drazos
© Photo by Christos Drazos
© Photo by Christos Drazos

'ΗΠΕΙΡΟΣ

Ανεξερεύνητη επικράτεια γεμάτη αντιθέσεις.

Ήπειρος – Ανεξερεύνητη επικράτεια γεμάτη αντιθέσεις

Από τα βροχερά Ιωάννινα ως τα συνοριακά Μαστοροχώρια και από το παραδοσιακό Μέτσοβο ως τα πέτρινα Ζαγοροχώρια, η επικράτεια της Ηπείρου είναι γεμάτη αντιθέσεις. Η Εγνατία Οδός έβαλε για τα καλά στον ταξιδιωτικό χάρτη τα βροχερά Ιωάννινα με τη μεγάλη λίμνη, τα Ζαγοροχώρια αλλά και πολλά ακόμα μικρά χωριά-ανεξερεύνητα διαμάντια, όπως τα Κατσανοχώρια, τα Μαστοροχώρια και την Κόνιτσα. Μπορεί σε πολλούς να ακούγεται ως μακρινός προορισμός, αλλά ίσως για αυτό το λόγο, η Ήπειρος παραμένει ανόθευτη, παραδοσιακή και ένα από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα όπου μπορείς ακόμα να ανακαλύψεις πραγματικά κρυμμένα μυστικά. 

Γιάννενα - Κοιτάζοντας το γυάλινο καθρέφτη

Τα Γιάννενα είναι μια επαρχιακή πόλη, η οποία όμως σου επιβάλλει να μη βαρεθείς και να καλοπεράσεις. Εστιατόρια, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, τσιπουράδικα, μπιραρίες, καφενεία και καφετέριες, μπαρ και κλαμπ, όλα συνωμοτούν για τη διασκέδασή σου. Η λίμνη βέβαια είναι πάντα εκεί για ρομαντικούς περιπάτους, βόλτες στο νησάκι και χάζεμα στα βουνά που ορθόνωνται γύρω της.  Το ίδιο αξίζουν και οι βόλτες στο Κάστρο. Μέσα στο Κάστρο απλώνεται μια ολόκληρη πολιτεία, μια πόλη μέσα στην πόλη, διαφορετική όμως. Πεζοδρομημένοι δρόμοι με πλακόστρωτο, πολύχρωμα αρχοντικά σπίτια, πράσινα, μπλε, κεραμιδί. Η Καστροπολιτεία, εκτός από 2 ξενώνες, μια καφετέρια και μια Έβγα (η Έβγα της γειτονιάς) δεν έχει άλλα μαγαζιά. Έχει μόνο σπίτια, χαμογελαστούς γέροντες που κάθονται στις αυλές και τα μπαλκόνια τους και μικρά παιδάκια, πολλά παιδάκια που παίζουν στους δρόμους και στις πλατείες. Έχει και πολλά ποδήλατα. Έχει και πολλούς νέους ανθρώπους που απαρνήθηκαν τη μεγαλούπολη για να παίζουν κρυφτό στα στενά του Κάστρου. Οι Καστρινοί, όπως τους λένε οι απ’ έξω, ζουν με όρους γειτονιάς, κλέβοντας τα σκηνικά της ζωής τους από ελληνική ταινία του ’60.

 

Ζαγοροχώρια - 46 πέτρινα παραμύθια

Τα 46 ξεχωριστά και μοναδικά πέτρινα χωριά της Ηπείρου κρύβουν μια γοητευτική πολυπλόκοτητα. Στο  πολυσύχναστο Πάπιγκο οι γυμνοί βράχοι του βουνού, η λεγόμενη Αστράκα, ορθώνονται πίσω από τα σπίτια, μην αφήνοντας περιθώριο στο βλέμμα να γυρίσει αλλού. Λίγο πιο πριν, η Αρίστη είναι η “πύλη” στο μαγικό κόσμο της φύσης του Ζαγοριού. Στο κεντρικό Ζαγόρι ο κόσμος μαζεύεται στο Μονοδένδρι για να δει τη θέα στη χαράδρα του Βίκου. Στα Άνω Πεδινά, οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και οι παρέες μαζεύονται ως αργά το βράδυ στα μετρημένα στα δάχτυλα μαγαζιά του χωριού. Στους Κήπους, τα πράγματα είναι ακόμα πιο ήρεμα, με τον κεντρικό δρόμο να προσφέρει όλη την κίνηση και τις ανηφοριές και κατηφοριές του χωριού να είναι ιδανικές για βολτάρισμα. 

 

Μέτσοβο - Στα αλπικά λιβάδια της παράδοσης

Ανάμεσα στη Βόρεια και στη Νότια Πίνδο, ανάμεσα στην παράδοση και τον εκσυγχρονισμό, ανάμεσα στα βλάχικα και τα ελληνικά, ανάμεσα στο τυρί και το κρέας, το Μέτσοβο κρατάει δεκαετίες τώρα, τις δικές του μοναδικές ισορροπίες. Στα 1270 μέτρα υψόμετρο και με το κρύο να είναι τσουχτερό για μεγάλο μέρος του έτους, το Μέτσοβο, το φημισμένο βλαχοχώρι είναι η επιτομή του φολκλόρ.Ακόμα υπάρχουν γιαγιάδες που κυκλοφορούν με τις παραδοσιακές φορεσιές τους (τις απλές για κάθε μέρα, τις βελούδινες για γιορτές και αργίες). Η μυρωδιά από το κοντοσούβλι και το κοκορέτσι σου σπάει τη μύτη με το που δεις την πινακίδα και στρίψεις για το χωριό, ενώ οι γκλίτσες και τα υφαντά είναι το τοπ προϊόν στα μαγαζιά με τα παραδοσιακά είδη. Οι μεγαλύτεροι μιλάνε ακόμα τα βλάχικα, ενώ οι πιο μικροί τα καταλαβαίνουν και που που πετάνε και καμιά φράση γιατί “τα αστεία είναι πιο ωραία στα βλάχικα”. Ναι αλλά όχι στημένο. Αν απομακρυνθείς από την πλατεία, το παραδοσιακό συνεχίζει να υπάρχει, δεν είναι μόνο για βιτρίνα στους τουρίστες που κατεβαίνουν από τα πούλμαν. Οι γιαγιάδες φορώντας τσεμπέρια σκύβουν στα γόνατα να μαζέψουν μαρούλια, οι βοσκοί περπατάνε με τη γκλίτσα στο χέρι και η στρουμπουλή κυρία που μαγειρεύει φουριόζα στην κουζίνα της και την παρακολουθώ από το παράθυρο, φοράει την καθημερινή φορεσιά της διακοσμημένη και πολύχρωμη. Ακόμα περισσότερο, την Κυριακή το μεσημέρι, μετά την εκκλησία, είναι η  μέρα της παράδοσης: στην πλατεία με στολές και μετά φαγητό, μια εμπειρία που δε θέλετε να χάσετε.